ADVERTISEMENTS

செந்தளிர் புதைந்த சோலைத் திருமணி வண்டுந் தேனுங்

கொந்துகள் குடைந்து கூவுங் குயிலொடு குழுமி யார்ப்பச

செந்துண ரளைந்து தென்றற் றிசைதிசை சென்று வீச

வந்துள மகிழ்ந்த தெங்கும் வளர்மதுப் பருவ மாதோ.

220

ADVERTISEMENTS

இணர்ததை பொழிலி னுள்ளா லிசோமதி யென்னுமன்னன்

வணர்ததை குழலி புட்பா வலியெனுந் துணைவி யோடு

வணர்ததை வல்லி புல்லி வளரிளம் பிண்டி வண்டா£¢

இணர்ததை தவிசி னேறி யினிதினி னமர்ந்தி ருந்தான்.

221

ADVERTISEMENTS

பாடக மிலங்கு செங்கேழ்ச் சீறடிப் பாவை பைம்பொற்

சூடக மணிமென் றோளிற் றொழுதனர் துளங்கத் தோன்றி

நாடக மகளி ராடு நாடக நயந்து நல்லார்

பாடலி னமிர்த வூறல் பருகினன் மகிழ்ந்தி ருந்தான்.

222

வளையவர் சூழ லுள்ளான் மனமகிழ்ந் திருப்ப மன்னன்

தளையவிழ் தொடையன் மார்பன் சண்டமுற் கருமன்போகி

வளமலர் வனத்துள் தீய மனிதரோ டனைய சாதி

களைபவன் கடவுட் கண்ணிற் கண்டுகை தொழுது நின்றான்

223

அருவினை முனைகொ லாற்ற லகம்பன னென்னு நாமத்

தொருமுனி தனிய னாகி யொருசிறை யிருந்த முன்னர்த்

தருமுதல் யோகு கொண்டு தன்னள விறந்த பின்னர்

மருவிய நினைப்பு மாற்றி வந்தது கண்டி ருந்தான்.

224

வடிலநுனைப் பகழி யானு மலரடி வணங்கி வாழ்த்தி

அடிகணீ ரடங்கி மெய்யி ருள்புரி மனத்தி ராகி

நெடிதுட னிருந்து நெஞ்சி னினைவதோர் நினைவு தன்னான்

முடிபொருடானு மென்கொல் மொழிந்தருள் செய்கவென்றான்.

225

ஆரருள் புரிந்த நெஞ்சி னம்முனி யவனை நோக்கிச்

சீரருள் பெருகும் பான்மைத் திறத்தனே போலுமென்றே

பேரறி வாகித் தம்மிற் பிறழ்விலா வுயிரை யன்றே

கூரறி வுடைய நீரார் குறிப்பது மனத்தி னாலே.

226

அனந்தமா மறிவு காட்சி யருவலி போக மாதி

நினைந்தவெண் குணங்க ளோடு நிருமல நித்த மாகிச்

சினஞ்செறு வாதி யின்றித் திரிவித வுலகத் துச்சி

அனந்தகா லத்து நிற்ற லப்பொருட்டன்மை யென்றான்.

227

கருமனு மிறைவ கேளாய் களவுசெய் தோர்க டம்மை

இருபிள வாகச் செய்வ னெம்மர சருளி னாலே

ஒருவழி யாலுஞ் சீவ னுண்டெனக் கண்ட தில்லை

பெரியதோர் சோரன் றன்னைப் பின்னமாய்ச் சேதித் திட்டும்.

228

மற்றொரு கள்வன் றன்னை வதைசெய்யு முன்னும் பின்னும்

இற்றென நிறைசெய் திட்டு மிறைவனே பேதங் காணேன்

உற்றதோர் குழியின் மூடி யொருவனைச் சிலநாள் வைத்தும்

மற்றவ னுயிர்போ யிட்ட வழியொன்றுங் கண்டி லேனே.

229

பையவே காட்டந் தன்னைப் பலபின்னஞ் செய்திட் டன்று

வெய்யெரி கண்ட துண்டோ விறகொடு விற்கை யூன்ற

ஐயென வங்கி தோன்றி யதனையு மெரிக்க லுற்ற

திவ்வகைக் காண லாகு மென்றுநீ யுணரத்ல் வேண்டும்.

230

சிக்கென வாயு வேற்றித் தித்திவாய் செம்மித் தூக்கிப்

புக்கவவ் வாயு நீங்கிப் போயபின் நிறைசெய் தாலும்

ஒக்குமே யொருவன் சங்கோ டொருநில மாளிகைக் கீழ்த்

திக்கெனத் தொனிசெய் திட்ட தெவ்வழி வந்த தாகும்.

231

இவ்வகை யாகுஞ் சீவ னியல்புதா னியல்பு வேறாம்

வெய்யதீ வினைக ளாலே வெருவுறு துயரின் மூழ்கி

மையலுற் றழுந்தி நான்கு கதிகளுட் கெழுமிச் செல்வர்

ஐயமில் சாட்சி ஞானத் தொழுக்கத்தோ ரறிவ தாகும்.

232

ஆகமத் தடிக ளெங்கட் கதுபெரி தரிது கண்டீர்

ஏகசித் தத்த ராய விறைவர்கட் கௌ¤து போலும்

போகசித் தத்தோ டொன்றிப் பொறிவழிப் படரு நீரார்க்

காகுமற் றுறுதிக் கேது அருளுக தெருள வென்றான்.

233

அற்றமில் லறிவு காட்சி யருந்தகை யொழுக்க மூன்றும்

பெற்றனர் புரிந்து பேணிப் பெருங்குணத் தொழுகு வாருக்

குற்றிடு மும்ப ரின்ப முலகிதற் கிறைமை தானும்

முற்றமுன் னுரைத்த பேறும் வந்துறும் முறைமையென்றான்.

234

உறுபொரு ணிலைமை தன்னை யுற்றுணர் வறிவ தாகும்

அறிபொரு ளதனிற் றூய்மை யகத்தெழு தௌ¤வு காட்சி

நறுமலர்ப் பிண்டி நாதன் நல்லறப் பெருமை தன்மேல்

இறுகிய மகிழ்ச்சி கண்டா யிதனது பிரிவு மென்றான்.

235

பெருகிய கொலையும் பொய்யும் களவோடு பிறன்ம னைக்கண்

தெரிவிலாச் செலவும் சிந்தை பொருள்வயிற் றிருகு பற்றும்

மருவிய மனத்து மீட்சி வதமிவை யைந்தோ டொன்றி

ஒருவின புலைசு தேன்கள் ஒழுகுத லொழுக்க மென்றான்.

236

கொலையின் தின்மை கூறிற் குவலயத் திறைமை செய்யும்

மலைதலில் வாய்மை யார்க்கு வாய்மொழி மதிப்பை யாக்கும்

விலையில்பே ரருளின் மாட்சி விளைப்பது களவின் மீட்சி

உலைதலில் பெருமை திட்ப முறுவலி யொழிந்த தீயும்.

237

தெருளுடை மனத்திற் சென்ற தௌ¤ந்துணர் வாய செல்வம்

பொருள்வயி னிறுக்க மின்மை புணர்த்திடும் புலைசு தேன்கள்.

ஒருவிய பயனு மஃதே யொளியினோ டழகு வென்றி

பொருள்மிகு குலனோ டின்பம் யுணர்தலு மாகு மாதோ.

238

சிலைபயில் வயிரத் தோளாய் செப்பிய பொருளி தெல்லாம்

உலைதலில் மகிழ்வோ டுள்ளத் துணர்ந்தனை கொள்கவென்னக்

கொலையி¢னி லொருவலின்றிக் கொண்டனெனருளிற்றெல்லாம்

அலைசெய்வ தொழியின் வாழ்க்கை யழியுமற் றடிகளென்றான்.

239

ஆருயிர் வருத்தங் கண்டா லருள்பெரி தொழுகிக கண்ணால்

ஒருயிர் போல நெஞ்சத் துருகிநைந துய்ய நிற்றல்

வாரியின் வதங்கட் கெல்லா மரசமா வதமி5 தற்கே

சார்துணை யாகக் கொள்க தகவுமத் தயவு மென்றான்.

240

இறந்தா ளென்றுமுள்ளத் திரங்குத லின்றி வெய்தாய்க்

கறந்துயி ருண்டு கன்றிக் கருவினை பெருகச் செய்தாய்

பிறந்துநீ, பிறவி தோறும் பெருநவை யுறுவ தெல்லாஞ்

சிறந்தநல் லறத்தி னன்றித் தீருமா றுளது முண்டோ.

241

நிலையிலா வுடம்பின் வாழ்க்கை நெடிதுட னிறுவ வென்றிக்

கொலையினான் முயன்று வாழுங் கொற்றவ ரேனு முற்றச்

சிலபக லன்றி நின்றார் சிலரிவ ணில்லை கண்டாய்

அலைதரு பிறவி முந்நீ ரழுந்துவ ரனந்தங் காலம்.

242

இன்னுமீ தைய கேட்க இசோமதி தந்தை யாய

மன்னவ னன்னை யோடு மாவினற் கோழி தன்னைக்

கொன்னவில் வாளிற் கொன்ற கொடுமையிற் கடிய துன்

பின்னவர் பிறவி தோறும் பெற்றன பேச லாமோ.

243

வீங்கிய வினைக டம்மால் வெருவரத் தக்க துன்பந்

தாங்கினர் பிறந்தி றந்து தளர்ந்தனர் விலங்கிற் செல்வார்

ஆங்கவர் தாங்கள் கண்டாய் அருவினை துரப்ப வந்தார்

ஈங்குநின் அயலக் கூட்டி லிருந்த கோழிகளு மென்றான்.

244

உயிரவ ணில்லை யேனு முயிர்க்கொலை நினைப்பி னாலிம்

மயரிகள் பிறவி தோறும் வருந்திய வருத்தங் கண்டால்

உயிரினி லருளொன் றின்றி யுவந்தனர் கொன்று சென்றார்

செயிர்தரு நரகி னல்லாற் செல்லிட மில்லை யென்றான்.

245

மற்றவ னினைய கூற மனநனி கலங்கி வாடிச்

செற்றமுஞ் சினமு நீக்கித் திருவறத் தௌ¤வு காதல்

பற்றினன் வதங்கள் முன்னம் பகர்ந்தன வனைத்துங் கொண்டு

பெற்றன னடிக ணுமமாற் பெரும்பய னென்று போந்தான்.

246

கேட்டலு மடிகள் வாயிற் கெழுமிய மொழிக டம்மைக்

கூட்டினு ளிருந்த மற்றக் கோழிகள் பிறப்பு ணர்ந்திட்

டோட்டிய சினத்த வாகி யுறுவத முய்ந்து கொண்ட

பாட்டருந் தன்மைக் தன்றே பான்மையின் பரிசு தானும்.

247

பிறவிக ளனைத்து நெஞ்சிற் பெயர்ந்தன நினைத்து முன்னர்

மறவியின் மயங்கி மாற்றின் மறுகினம் மறுகு சென்றே

அறவிய லடிக டம்மா லறவமிர் தாரப் பெற்றாம்

பிறவியின் மறுகு வெந்நோய் பிழைத்தன மென்ற வன்றே.

248

அறிவரன் சரண மூழ்கி யறத்தெழு விருப்ப முள்ளாக்

குறைவில வமுதங் கொண்டு குளிர்ந்தக மகிழ்ந்து கூவச்

செறிபொழி லதனுட் சென்று செவியினு ளிசைப்ப மன்னன்

முறுவல்கொண் முகத்து நல்லார்முகத்தொருசிலைவளைத்தான்.

249

சொல்லறி கணையை வாங்கித் தொடுத்தவன் விடுத்தலோடும¢

நல்லிறைப் பறவை தம்மை நடுக்கிய தடுத்து வீழச்

சில்லறி வினக ளேனுந் திருவறப் பெருமை யாலே¢

வல்லிதின் மறைந்து போகி மானுடம் பாய வன்றே.

250

விரைசெறி பொழிலி னுள்ளால வேனிலின் விளைந்த வெல்

அரைசனு மமர்ந்து போகி யகநகர்க் கோயி லெய்தி (லாம்

முரைசொலி கழுமப் புக்கு மொய்ம்மலர்க் குழலி னாரோ

டுரைசெய லரிய வண்ண முவகையின் மூழ்கி னானே.

251

இன்னண மரசச் செல்வத் திசோமதி செல்லு நாளுள்

பொன்னிய லணிகொள் புட்பா வலியெனும் பொங்கு கொங்

இன்னிய லிரட்டையாகு மிளையரை யீன்று சின்னாள்

பின்னுமோர் சிறுவன் றன்னைப் பெற்றனள் பேதை தானே.

252

அன்னவர் தம்முள் முன்னோ னபயமுன் னுருசி தங்கை

அன்னமென் னடையி னாளு மபயமுன் மதியென் பாளாம்

பின்னவர் வளரு நாளுட் பிறந்தவ னிறங்கொள் பைந்தார்

இன்னிளங் குமரனாம மிசோதர னென்ப தாகும்.

253

பரிமிசைப் படைப யின்றும் பார்மிசைத் தேர்க டாயும்

வரிசையிற்கரிமேற்கொண்டும் வாட்டொழில்பயின்று மன்னர்க்

குரியவத் தொழில்க ளோடு கலைகளின் செலவை யோர்ந்தும்

அரசிளங் குமரன் செல்நா ளடுத்தது கூற லுற்றேன்.

254

நூற்படு வலைப்பொறி முதற்கருவி நூற்றோ

டேற்றிடை யெயிற்றுஞம லிக்குல மிரைப்ப

நாற்படை நடுக்கடல் நடுச்செய் நமனேபோல்

வேற்படை பிடித்தரசன் வேட்டையின் விரைந்தான்.

255

இதத்தினை யுயிர்க்கினி தளித்திடு¢ மியற்கைச்

சுதத்தமுனி தொத்திரு வினைத்துக ளுடைக்கும்

பதத்தயன் மதக்களி றெனப்படிம நிற்பக்

கதத்துட னிழித்தடு கடத்திடை மடுத்தான்

256

கூற்றமென வடவிபுடை தடவியுயிர் கோறற்

கேற்றபடி பெற்றதில னிற்றைவினை முற்றும்

பாற்றியவ னின்னுயிர் பறிப்பனென வந்தான்

மாற்றரிய சீற்றமொடு மாதவனின் மேலே.

257

கொந்தெரி யுமிழ்ந்தெதிர் குரைத்ததிர்வ கோணாய்

ஐந்தினொடு பொருததொகை யையம்பதி னிரட்டி

செந்தசைகள் சென்றுகவர் கென்றுடன் விடுத்தான்

நந்தியருண் மழைபொழியும் நாதனவன் மேலே.

258

அறப்பெருமை செய்தரு டவப்பெருமை தன்னால்

உறப்புணர்த லஞ்சியொரு விற்கணவை நிற்பக்

கறுப்புடை மனத்தெழு கதத்தரச னையோ

மறப்படை விடக்கருதி வாளுருவு கின்றான்.

259

காளைதகு கல்யாண மித்திர னெனும்பேர்

ஆளியடு திறல்வணிக னரசனுயி ரனைய

கேளொருவன் வந்திடை புகுந்தரச கெட்டேன்

வாளுருவு கின்றதுவென் மாதவன்மு னென்றான்.

260

வெறுத்துடன் விடுத்தரசி னைத்துக ளெனப்பேர்

அறப்பெரு மலைப்பொறை யெடுத்தவ னடிக்கண்

சிறப்பினை யியற்றிலை சினத்தெரி மனத்தான்

மறப்படை யெடுப்பதுவென் மாலைமற வேலோய்.

261

ஆகவெனி னாகுமிவ ரழிகவெனி னழிப

மேகமிவண் வருகவெனின் வருமதுவும் விதியின்

ஏகமன ராமுனிவர் பெருமையிது வாகும்

மாகமழை வண்கைமத யானைமணி முடியோய்.

262

அடைந்தவர்கள் காதலினொ டமரரச ராவர்

கடந்தவர்கள் தமதிகழ்வில் கடைநரகில் வீழ்வர்

அடைந்தநிழல் போலருளு முனிவுமில ரடிகள்

கடந்ததிவ ணுலகியல்பு கடவுளவர் செயலே.

263

இந்திரர்கள் வந்தடிபணிந்தருளு கெனினும்

நிந்தையுடன் வெந்துயர்க ணின்னனர்கள் செயினும்

தந்தம்வினை யென்றுநமர் பிறரெனவு நினையார்

அந்தர மிகந்தருள் தவத்தரசர் தாரோய்.

264

இவ்வுலகி னெவ்வுயிரு மெம்முயிரி னேரென்

றவ்விய மகன்றருள்சு ரந்துயிர் வளர்க்குஞ்

செவ்விமையி னின்றவர்தி ருந்தடி பணிந்துன்¢

வெவ்வினை கடந்துயிர் விளங்கு விறல்வேலோய்.

265

என்றினிது கூறும்வணி கன்சொலிக ழாதே

கன்றுசின முங்கர தலப்படையு மாற்றி

இன்றிவனை யென்னைதொழு மாறளியன் யாவன்

கன்றுதுக டுன்றுகரு மேனியின னென்றான்.

266

இங்குலகு தொழுமுனியை யாவனெனி னிதுகேள்

கங்கைகுல திலகனிவன் கலிங்கபதி யதனைப்

பொங்குபுய வலியிற்பொது வின்றிமுழு தாண்ட

சி¢ங்கமிவ னென்றுதௌ¤ தேர்ந்துணரின் வேந்தே.

267

மேகமென மின்னினொடு வில்லுமென வல்லே

போகமொடு பொருளிளமை பொன்றுநனி யென்றே

ஆகதுற வருள்பெருகு மறனொடத னியலே

போகமிகு பொன்னுலகு புகுவனென நினைவான்.

268

நாடுநக ரங்களும் நலங்கொள்மட வாரும்

ஆடுகொடி யானையதிர் தேர்புரவி காலாள்

சூடுமுடி மாலைகுழை தோள்வளையொ டாரம்

ஆடைமுத லாயினவொ டகல்கவென விட்டான்.

269

வானவரும் மண்ணின்மிசை யரசர்களும் மலைமேல்

தானவரும் வந்துதொழு தவவுருவு கொண்டான்

ஊனமன மின்றியுயிர் கட்குறுதி யுள்ளிக்

கானமலை நாடுகள்க லந்துதிரி கின்றான்.

270

யானுமல தெனதுமல திதமுமல தென்று

மானமுடை மாதவனின் மேனிமகி ழானாய்

ஏனைவினை மாசுதன துருவினிறு வாதே

ஞானவொளி நகைசெய்குணம் நாளுமணி கின்றான்.

271

ஈடின்முனி யோகினது பெருமையினி லிறைவ

காடுபடு கொலையினொடு கடியவினை நின்னைக்

கூடுவதா ழிந்ததுகொ லின்றுகொலை வேலோய்

நாடுவதென் ஞமலியிவை நணுகலகள் காணாய்.

272

என்றவ னுளங்கொள வியம்பின னியம்பச்

சென்றுதிரு வடிமலர்கள் சென்னிமிசை யணியா

இன்றெனது பிழைதணிய வென்றலை யரிந்து

நின்றமுனி சரணிலிட லென்றுநினை கின்றான்.

273

இன்னதுநி னைந்ததிவ னென்றுகை யெடுத்தே

மன்னநின் மனத்தது விடுத்திடு மனத்தில்

தன்னுயிரின் மன்னுயிர் வளர்க்கைதக் வானால்

நின்னுயிரை நீகளையி னின்னருள தென்னாம்.

274

முன்னமுரை செய்தபொருள் முடிந்திலது முடியப்

பின்னுமிகை பிறவுமுரை பேசுதிற நினைவுந்

துன்னுயிரின் முன்னிது துணிந்தபிழை தூரப்

பின்னைநினை கின்றவிது பிழைபெரிது மென்றான்.

275

மன்னவன் மனத்ததை விரித்தருள் வளர்க்குஞ்

சொன்னவில் சுதத்தமுனி தொன்மல ரடிக்கட்

சென்னிமுடி துன்னுமலர் சென்றுற வணங்கிப்

பன்னியரு ளிறைவவெமர் பவமுழுது மென்றான்.

276

ஆங்குமுனி யவதியி னறிந்தபொரு ளதனை

வாங்கியவ னுணரும்வகை வைத்தருள் செய்கின்றான்

ஈங்குமு னியற்றிய தவத்தினி லசோகன்

ஓங்குபுக ழமருலக மொன்றினு ளுவந்தான்.

277

அருமணியி னொளிதிகழு மமரனவ னாகிப்

பிரமனுல கதனுண்மிகை பெறுகடல்கள் பத்துந்¢

திருமணிய துணைமுலைய தெய்வமட வாரோடு

அருமையில் னகமகிழ்வின் மருவுமன் மாதோ.

278

வஞ்சனையி லன்னையுடன் மன்னவனை நஞ்சில்

துஞ்சும்வகை சூழ்ந்துதொழு நோய்முழுது மாகி

அஞ்சின் மொழி யமிர்தமதி யருநரகின் வீழ்ந்தாள்

நஞ்சனைய வினைநலிய நாமநகை வேலோய்.

279

இருளினிரு ளிருள்புகையொ டளறுமணல் பரலின்

மருள்செயுரு வினபொருளின் வருபெயரு மவையே

வெருள்செய்வினை தருதுயரம் விளையுநில மிசையத்¢

தெருளினெழு வகைநரக குழிகளிவை தாரோய்.

280

மேருகிரி யுய்த்திடினும் வெப்பமொடு தட்பம்

நீரெனவு ருக்கிடுநி லப்புரைய வைந்தாம்

ஓரினுறு புகைநரகி னுருகியுடன் வீழ்ந்தா

ளாருமில ளறனுமில ளமிர்தமதி யவளே.

281

ஆழ்ந்தகுழி வீழ்ந்தபொழு தருநரக ரோடிச்

சூழ்ந்துதுகை யாவெரியு ளிட்டனர்கள் சுட்டார்

போழ்ந்தனர்கள் புண்பெருக வன்றறிபு டைத்தார்

மூழ்ந்தவினை முனியுமெனின் முனியலரு முளரோ.

282

செந்தழலின் வெந்தசைக டின்றனைமு னென்றே

கொந்தழலின் வெந்¢துகொது கொதுகென வுருகுஞ்

செந்தழலி னிந்திதர்கள் செம்புகள் திணிப்ப

வெந்தழலி னைந்துருகி விண்டொழுகு முகனே.

283

கருகருக ரிந்தன னுருவி னொரு பாவை

பெரு கெரியி னிட்டுருகு மிதுவுமினி தேயென்

றருகணைய நுந்துதலு மலறியது தழுவி

பொருபொருபொ ரிந்துபொடி யாமுடல மெல்லாம்.

284

நாவழுகி வீழமுது நஞ்சுண மடுத்தார

ஆவலறி யதுவுருகி யலமரினு மையோ

சாவவரி திவணரசி தகவில்வினை தருநோ

யாவும்விளை நிலமதனி னினியவுள வாமோ.

285

முன்னுநுமர் தந்தசை முனிந்திலை நுகர்ந்தாய்க்

கின்னுமினி துன்னவய வங்கடின லென்றே

தன்னவய வம்பலத டிந்துழல வைத்துத்

தின்னவென நொந்தவைக டின்னுமிகைத் திறலோய்.

286

திலப்பொறியி னிட்டனர்தி ரிப்புவநெ ருப்பின்

உலைப்பெரு கழற்றலை யுருக்கவு முருத்துக்

கொலைக்கழுவி னிட்டனர் குலைப்பவுமு ருக்கும்

உலைப்பரு வருத்தம துரைப்பரிது கண்டாய்.

287

ஒருபதினோ டொருபதினை யுந்தியத னும்பர்

இருபதினொ டைந்துவி லுயர்ந்தபுகை யென்றும

பொருவரிய துயரினவை பொங்கியுடன் வீழும்

ஒருபதினொ டெழுகடல்க ளளவு மொளித் தாரோய்.

288

தொல்லைவினை நின்று சுடுகின்றநர கத்துள்

அல்லலிவை யல்லனவு மமிழ்தமதி யுறுவ

வெல்லையில விதுவிதென வெண்ணியெரு நாவிற்

சொல்லவுலவா வொழிக சுடருநெடு முடியோய்.

289

எண்ணமி லிசோதரனொ டன்னையிவர் முன்னாள்

கண்ணிய வுயிர்க்கொலை வினைக்கொடுமை யாலே

நண்ணிய விலங்கிடை நடுங்கஞர் தொடர்ந்த

வண்ணமிது வடிவமிவை வளரொளிய பூணோய்.

290

மன்னன் மயிலாய்மயிரி முள்ளெயின மீனாய்

பின்னிருமு றைத்தகரு மாகியவ னேகி

மன்னுசிறை வாரணம தாகிவத மருவி

மன்னவநின் மகனபய னாகிவளர் கின்றான்.

291

சந்திரமுன் மதிஞமலி நாகமொ டிடங்கர்

வந்துமறி மயிடமுடன் வாரணமு மாகி

முந்தைவினை நெகிழமுனி மொழியும்வத மருவி

வந்துன்மக ளபயமதி யாகிவளர் கின்றாள்.

292

இதுநுமர்கள் பவம்வினை கள் விளையுமியல் பிதுவென்

றெதுவின்முனி யருளுமொழி யவையவைகள் நினையா

விதுவிதுவி திர்த்தக நெகிழ்ந்துமிகை சோரா

மதுமலர்கொள் மணிமுடிய மன்னவன் மருண்டான்.

293

ஆங்கபய வுருசியுட னபயமதி தானுந்

தாங்கலர்கள் சென்றுதவ வரசனரு ளாலே

நீங்கிய பவங்களை நினைந்தன ருணர்ந்தார்

ஆங்கவர்க ளுறுகவலை யாவர்பிற ரறிவார்.

294

தந்தையும் தந்தை தாயு மாகிய தழுவு காதல்

மைந்தனு மடந்தை தானு மாற்றிடைச் சுழன்ற பெற்றி

சிந்தையி னினைந்து நொந்து தேம்பினர் புலம்பக் கண்டு

கொந்தெரியழலுள் வீழ்ந்த கொள்கையன்மன்ன னானான்.

295

எந்தையு மெந்தை தாயு மெய்திய பிறவி தோறும

வெந்துயர் விளைவு செய்த வினையினே னென்செய் கேனோ

அந்தமி லுயிர்கள் மாய வலைபல செய்து நாளும் [கேனோ.

வெந்துயர் நரகின் வீழ்க்கும் வினைசெய்தே னென்செய்.

296

அருளொடு படர்தல் செய்யா தாருயிர்க் கழிவு செய்தே

பொருளோடு போக மேவிப் பொறியிலே னென்செய் கேனோ

அருளின துருவ மாய வடிகணும் மடிகட் கேயுந்

தெருளல னினைந்த தீமைச் சிறியனே னென்செய் கேனோ.

297

மாவியல் வடிவு தன்னை வதைசெய்தார் வண்ண மீதே

ஆவினி யளிய னேது மஞ்சிலே னவதி யென்கொல் [ல்

காவல வருளு கென்னக் கலங்கின னரசன் வீழ

மாவல வஞ்ச லென்றம் மாதவ னுரைவ ளர்த்தான்.

298

அறிவில ராய காலத் தமைவில செய்த வெல்லாம்

நெறியினி லறிவ தூற நின்றவை விலகி நிற்பர்

அறியலர் வினைக ளாலே யருநவை படுநர்க் கைய

சிறியநல் வதங்கள் செய்த திருவினை நுமர்கட் காணாய்.

299

அருள்புரி மனத்த ராகி யாருயிர்க் கபய நல்கிப்

பொருள்கொலை களவுகாமம் பொய்யொடு புறக்கணித்திட்¢

டிருள்புரி வினைகள்சேரா விறைவன தறத்தையெய்தின்

மருள்செய வருவ துண்டோ வானவ ரின்ப மல்லால்.

300

என்றலு மடிகள் பாதத் தெழின்முடி மலர்கள் சிந்தக்

கன்றிய வினைக டீரக் கருணையி னுருகி நெஞ்சிற்

சென்றன னறிவு காட்சி திருவறத் தொருவ னானான்

வென்றவர் சரண டைந்ததார் விளைப்பதுவென்றியன்றோ.

301

வெருள்செயும் வினைக டம்மை வெருவிய மனத்த னாகி

மருள்செயு முருவ மாட்சி மகனொடு மங்கை தன்னை

அருள்பெரு குவகை தன்னா லமைவில னளிய னும்மைத்

தெருளலன் முன்பு செய்த சிறுமைகள் பொறுக்க வென்றான்

302

ஓருயிர்த் தோழ னாகி யுறுதிசூழ் வணிகள் றன்னை

ஆருயிர்க் கரண மாய வடிகளோ டைய நீயும்

நேரெனக் கிறைவ னாக நினைவலென் றினிய கூறிப்

பாரியற்பொறையை நெஞ்சிற் பரிந்தனன்மன்னனானான்.

303

மணிமுடி மகனுக் கீந்து மன்னவன் றன்னோ டேனை

யணிமுடி யரசர் தாமு மவனுயிர்த் துணைவ னாய

வணிகனு மற்று ளாரு மாதவத் திறையை வாழ்த்தித்

துணிவனர் துறந்து மூவார் தொழுதெழு முருவங்கொண்டார்.

304

தாதைதன் துறவு முற்றத் தானுடன் பட்ட தல்லால

ஓதநீர் வட்டந்தன்னை யொருதுகள் போல வுள்ளத்

தாதரம் பண்ணல் செல்லா வபயனு மரசு தன்னைக்

காதலன் குமரன் றம்பி கைப்படுத் தனன்வி டுத்தான்.

305

மாதவன் மலர்ந்த சொல்லான் மைந்தனும் மங்கை யாய

பேதையும் பிணைய னாளும் பிறப்பினி துணர்ந்த பின்னர்

ஆதரம் பண்ணல் போகத் தஞ்சினர் நெஞ்சி னஞ்சாய்

மாதவன் சரண மாக வனமது துன்னி னாரே.

306

வினைகளும் வினைக டம்மால் விளைபயன் வெறுப்பு மேவித்

தனசர ணணையு ளார்க்குத் தவவர சருளத் தாழ்ந்து

வினையின விளைவு தம்மை வெருவின மடிகள் மெய்யே

சினவரன் சரண மூழ்கிச் செறிதவம் படர்து மென்றார்.

307

ஆற்றல தமையப் பெற்றா லருந்தவ மமர்ந்து செய்மின

சாற்றிய வகையின் மேன்மேல் சய்யமா சய்யமத்தின்

ஏற்றவந் நிலைமை தன்னை யிதுபொழு துய்மி னென்றான்

ஆற்றலுக் கேற்ற வாற்றா லவ்வழி யொழுகு கின்றார்.

308

அருங்கல மும்மை தம்மா லதிசய முடைய நோன்மைப்

பெருங்குழு வொருங்குசூழப் பெறற்கருங்குணங்கடம்மாற்

கருங்கலில் சுதத்த னென்னுந் துறவினுக் கரச னிந்நாள்

அருங்கடி கமழுஞ் சோலை யதனுள்வந் தினிதி ருந்தான்.

309

அனசன மமர்ந்த சிந்தை யருந்தவ னிசோ மதிக்குத

தனயர்க டம்மை நோக்கித் தரியலீர் சரியை போமின்

எனவவ ரிறைஞ்சி மெல்ல விந்நக ரத்து வந்தார்

அனையவ ராக வெம்மை யறிகமற் றரச வென்றான்.

310

இணையது பிறவி மாலை யெமரது மெமது மெண்ணின்

இனையதுவினைகள்பின்னா ளிடர்செய்த முறைமைதானும்

இனையது வெகுளி காமத் தெய்திய வியல்பு நாடின்

இனையது பெருமை தானு மிறைவன தறத்த தென்றான்.

311

செய்த வெந்தியக் கொலையொரு துகள்தனில் சென்றுறு பவந்

எய்து மாயிடிற் றீர்ந்திடாக் கொலையிஃ திருநில முடிவேந்தே

மையல் கொண்டிவண்மன்னுயிரெனைப்பலவதைசெயவருபாவ

தெய்தும் வெந்துய ரெப்படித் தென்றுளைந் திரங்குகின்

312

ஐய நின்னரு ளாலுயிர்க் கொலையினி லருவினை நரகத்தாழ்ந்

தெய்தும்வெந்துயரெனைப்பலகோடி கோடியினுறுபழிதீர்ந்தே

பொய்ய தன்றிது புரவல குமரநின் புகழ்மொழி புணையாக (ன்

மையின் மாதவத் தொருகடலாடுதல் வலித்தன னிதுவென்றான்.

313

இன்சொல் மாதரு மிளங்கிளைச் சுற்றமு

மெரித்திர ளெனவஞ்சிப்

பொன்செய் மாமுடிப் புதல்வருட் புட்பதந்

தற்கிது பொறையென்றே

மின்செய் தாரவன் வெறுத்தன னரசியல்

விடுத்தவ ருடன்போகி

முன்சொன் மாமலர்ப் பொழிலினுண் முனிவரற்

றெழுதுநன் முனியானான்.

314

வெய்ய தீவினை வெருவுறு மாதவம

விதியினின் றுதிகொண்டான்

ஐய தாமதி சயமுற வடங்கின

னுடம்பினை யிவணிட்டே

மையல் வானிடை யனசனர் குழாங்களுள்

வானவன் றானாகித்

தொய்யின் மாமுலைச் சுரவரர் மகளிர்தம்

தொகுதியின் மகிழ்வுற்றான்.

315

அண்ண லாகிய வபயனுந் தங்கையு

மாயுக மிகையின்மை¢

நண்ணி நாயக முனிவனி னறிந்தனர

நவின்றநற் குண மெல்லாம்

கண்ணி னார்தம துருவின

துடலங்கள் கழிந்தன கழி போகத்

தெண்ணில் வானுல கத்திரண் டாவதி

னிமையவர் தாமானார்

316

அம்பொன் மாமுடி யலர்கதிர்க் குண்டல மருமணி திகழாரஞ்

செம்பொன்மாமணி தோள்வளைகடகங்கள் செறிகழன்முதலாக்

நம்பு நாளொனி நகுகதிர்க் கலங்களி னலம்பொலிந் தழகார்ந்த

வம்பு வானிடு தனுவென வடிவுடை வானவ ரானாரே.

317

வந்துவானவர்திசைதொறும்வணங்கினர் வாழ்த்தினர்மலர்மாரி

மந்த மாருதந் துந்துபி வளரிசை மலிந்தன மருங்கெங்கும்

அந்தி லாடினர் பாடினர் விரும்பிய வரம்பைய ரருகெல்லாம்

வந்து தேவியர் மன்மத வாளியின் மகிழ்ந்துடன் புடைசூழ்ந

318

மாசின் மாமணி மேனியின் வாசமொ ரோசனை மணநாறத்

தேசொ ரோசனை திளைத்திட முளைத்தெழு தினகர னனையார்கள்

ஆசி லெண்குண னவதியொடமைந்தனரலைகடலளவெல்லாம

ஏசில் வானுல கிணையிலின் பத்தினி லிசைந்துட னியல்கின்

319

வெருவுறு வினைவலி விலக்கு கிற்பது

தருவது சுரகதி தந்து பின்னரும்

பொருவறு சிவகதி புணர நிற்பது

திருவற நெறியது செவ்வி காண்மினே.

320

நான்காஞ் சருக்கம்